τριχίτης

ο, Ν

τεχνολ. μονοκρυσταλλική ορυκτή ίνα, με μικρή διάμετρο, η οποία έχει εξαιρετικές μηχανικές ιδιότητες.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. trichites < θρίξ, τριχός + κατάλ. -ίτης*].